Geschiedenis

De Vereniging Zorg en Bijstand is opgericht op 13 februari 1891. Tegen betaling kon men lid worden van de Vereniging Zorg en Bijstand en dit geld werd besteed aan giften. Den Haag was in districten onderverdeeld en er waren ongeveer 100 huisbezoeksters die de gezinnen thuis bezochten. Ze namen dikwijls een gift in natura mee zoals erwten, kolen, medicijnen en kleding. Soms werd een familie geholpen totdat de kinderen zelfstandig waren en het huis verlieten.

Naarmate de overheid via allerlei wetten sociale voorzieningen instelde, leek de rol van de Vereniging Zorg en Bijstand in belang af te nemen. Mensen ouder dan 65 jaar kregen een uitkering in het kader van de algemene ouderdomswet en er kwam bijvoorbeeld een uitkering in het kader van de algemene bijstandswet.
Toch bleek dat er nog steeds mensen waren die tussen wal en schip vielen. Ook degenen die meer dan vijf jaar een bijstandsuitkering ontvingen, merkten dat het leven op het niveau van een minimuminkomen hen ging opbreken als er grote dingen als bijvoorbeeld een wasmachine, koelkast of meubels moesten worden vervangen. De Vereniging bleef haar ondersteuning bieden en in januari 2000 werd de Vereniging Zorg en Bijstand omgezet in Stichting Zorg en Bijstand.

Stichting Zorg en Bijstand nu

Ook in deze tijd zijn er individuen die niet rond kunnen komen o.a. door het 'verzakelijkte' en terughoudende beleid van de uitkerende instanties. Voor hen biedt Zorg en Bijstand ook in de 21^e eeuw een belangrijke toegevoegde waarde.
De stichting beschikt over een maatschappelijk werker met uitgebreide contacten in het Haagse maatschappelijk veld, die eventueel cliënten thuis bezoekt en de noodsituatie analyseert, en een administratief medewerkster ter ondersteuning. Het bestuur van de stichting zet zich pro deo in, evenals het beoordelingcomité die om de drie weken overlegt met de maatschappelijk werker.
De stichting verleent gerichte, overwegend eenmalige hulp, vooral aan kinderen die in de knel raken en achterstanden dreigen op te lopen. Bijvoorbeeld in de vorm van een fiets om naar school te gaan, of een opleiding die hun betere kansen op de arbeidsmarkt biedt. Maar ook in acute nood ('broodnood') wordt bijgesprongen.